Położone wsród pól ryżowych, w sercu indonezyjskiej wyspy Bali, przedszkole Taman Kanak-Kanak Tunas Harapan w miejscowości Cepaka. Tutaj balijskie przedszkolaki uczą się liczyć, pisać, tańczyć i … mówić po angielsku.
Skuterem po bezdrożach
W drogę ruszam wcześnie rano, skuterem. To najlepszy sposób na podróżowanie po wyspie – można dojechać wszędzie, wąskimi dróżkami wsród pól ryżowych i zarośli. Pole ryżowe ma tu prawie każda rodzina – dla siebie, na własny użytek. Uprawa ryżu wydaje się być tradycją, przechodzącą z pokolenia na pokolenie. Nie jest to poranna orzeźwiająca przejażdżka. Słońce świeci naprawdę mocno i nic nie wskazuje na poranek. Tylko pachnące kadzidełka, siwe smużki dymu przed wejściami do mijanych domów wskazują na poranną porę.
Czym są canang saran?
Balijczycy co rano ustawiają przed wejściem małe koszyczki wyplatane samodzielnie i wypełnione płatkami kwiatów i … jedzenia. Jest odrobina ryżu, ogórek, a nawet ciastko. W koszyczku żarzy się kadzidełko. To canang saran, po angielsku nazywany „offering”, koszyczek z podziękowaniem dla bogów. Na Bali to religia, hinduizm balijski, wyznacza rytm życia. Fascynujące jest podejście Balijczyków – musi być równowaga między trzema wymiarami: religią – człowiekiem – naturą. Z tego założenia wynika nawet zasada budowlana – nie ma tu budynków wyższych od palmy kokosowej (max. 5 kondygnacji). Człowiek musi być w równowadze z przyrodą.
Bananowce w ogrodzie
Po 15 kilometrach jestem na miejscu. Jest naprawdę gorąco. Przedszkole jest na uboczu, wokół dużo zieleni. W ogrodzie palmy, bananowce, krotony. Trochę jak na wakacjach. Poznaję nauczycielki, panią dyrektor i wreszcie dzieci. Dwie grupy maluchów ubranych w identyczne biało-granatowe stroje z logo przedszkola. Czuję się wyjątkowo. Nie spodziewałam się tak gorącego powitania (nie tylko ze względu na pogodę;).
Bali Dance to nie belly dance 😉
Na początek przy dźwiękach balijskiej muzyki zostaję zaproszona na Bali Dance w wykonaniu reprezentacji cztero – i pięciolatek. Muszę oczywiście opanować podstawowe kroki, więc po chwili tańczymy razem. Zdecydowanie nie mam balijskiego tańca we krwi 🙂 Po kilku minutach tańca czuję się jak po intensywnym treningu! Nauczycielki przekonują, że to kwestia ćwiczeń. I tak im nie wierzę 😉
Wsparcie metodyczne
Przywiozłam ze sobą „metodyczną torbę” pełną pomocy dydaktycznych do wykorzystania w trakcie zajęć z języka angielskiego. Jest wszystko to, co najbardziej wspiera lektora języka angielskiego w prowadzeniu zajęć. Na pierwszym miejscu: sowa (Ms. Owl) i paluszkowe pacynki – zwierzęta (finger puppets). Są też materiały plastyczne, które każdemu lektorowi ułatwiają pracę z maluchami. Przywożę też książkę przygotowaną przez moją grupę przedszkolną: „This is my country – Poland”. Rozmawiamy, śpiewamy, śmiejemy się. Jestem na wakacjach, ale prowadzenie zajęć z dziećmi to prawdziwa przyjemność. Zdecydowanie nie czuję się jak w pracy, nawet jeśli tak to wygląda 🙂 W prezencie dostaję „Bali Box”, magiczne pudełko, pełne kolorów, uśmiechów, zdjęć i informacji o codziennym życiu przedszkolaków na Bali. Pudełko będzie ze mną w podróży jeszcze przez 10 dni i przez Singapur i Mediolan dotrze finalnie do przedszkola w Bydgoszczy.
Po godzinach
Po zajęciach jest czas na rozmowy i urodzinowy tort jednej z dziewczynek. Śpiewamy „Sto lat” po indonezyjsku i po angielsku. O 11.30 dzieci wracają do domów. Każdy przedszkolak podchodzi, aby pożegnać się z Ms. Margaret 🙂
Potem czas na spotkanie „grona pedagogicznego”. Lunch w gabinecie pani dyrektor to prawdziwy festiwal smaków i zapachów z wyspy. Próbuję nauczyć się kliku nazw lokalnych przysmaków: sumping, dadar gulung, lempog czy jaje lapis … to wszystko ryżowo-bananowe słodkości. Popołudnie spędzimy jeszcze podróżując po Canggu z trzema nauczycielkami z przedszkola. Dotrzemy razem aż do Tanah Lot – świątyni nad morzem.
Cudowne miejsca, cudowni ludzie 🙂
